Ge-updated op 15 januari 2023 om 03:51 pm

Na de duikspullen achterin de pick-up gegooid te hebben vertrok ik richting het zuiden, heerlijk.
Bij het nemen van de Haringvietdam aanschouw ik het opkomend zonnetje links van mij,
ik voel de frisse wind door het open raampje waaien en begin al te genieten van de duik die te wachten staat.
Na de laatste rotonde van Ouddorp gepasseerd te hebben begint het lange rechte stuk over de brouwersdam, de kolonie Flamingo’s staan al pootjebadend te genieten in het vroege voorjaarszonnetje, life is good.
Bij aankomst op de duikstek gooi ik mijn wagen in een parkeervak en loop ik grijnzend op mijn buddy af, een dikke knuffel en de beste wensen volgen.
Snel maken wij ons klaar voor de duik om zodoende de andere duikers voor te blijven.
In ons 7mm nat-pak begeven wij ons naar de trap, na de bestijging komen de eerste zweetdruppels al snel opzetten. Pfffff, snel het water in.
Na alle checks aan de waterkant begint onze duik, het blijft een geweldige stek. Onderweg naar de drop-of spotten we enkele pyjama-slakjes en zee-paardjes.
In de verte lijkt een dolfijn in gevecht te zijn met een napolion-vis, maar de schijn bedriegt, het is niets anders dan spelen van de dolfijn.
We duiken verder en zoals vaak bij dit soort duikjes komt na een minuut of 5 bij mij de rust, een zen-gevoel begint te overheersen en een tevreden glimlach verschijnt er op mijn gezicht.

Een enorm kabaal rechts van mij verstoord ineens de rust, ik kijk om en tot mijn ongenoegen schrik ik wakker, het is 07:30, de wekker gaat…… Rare droom, een combinatie van al het nieuws de laatste tijd (flamingos in de Grevelingen, dolfijnen voor de kust, en natuurlijk global warming), jaloerse gevoelens naar andere Buddy’s en natuurlijk doet dat broodje shoarma van gisteren ook mee. Maar goed, we gaan verder. Ff bakkie koffie, en hop hop hop naar de kerkweg. Onderweg al rijdend ff een foto maken van de zon die opkomt boven de haringvliet, stilstaan kan niet midden op de haringvlietbrug. Mijn weg vervolgend kom ik aan bij de rotonde van Scharendijke, aldaar staat een meeuw al trappelend de grond onder hem te bewerken in de hoop dat er een vette pier zijn koppie boven de grond uitsteekt, ik gun het hem. Even later arriveer ik bij de Kerkweg, Lex staat al zich te preparen. Een stevige knuffel en de beste wensen uiteraard. Daarna spullen klaar maken en snel naar de waterkant, uiteraard wel ff uitpuffen bovenaan de trap. Aangekomen bij het water wordt het duikplan besproken. Lex is duidelijk, Taco navigeert en Lex volgt. Prima plan, ik wil namelijk niet te lang duiken, zeker geen uur en het duikplan is eenvoudig, we gaan naar links en zien wel. Onderweg worden heeeeelllllll veel, en nog meer groene slakjes gesignaleerd, de afdaling bij de drop-off onderbreken we voor een foto van de Dhalia om vervolgens ons duikplan te vervolgen, links af dus. Na enige tijd wordt het zicht steeds minder en wordt, geheel volgens plan, aangegeven dat we wat minder diep gaan duiken om zodoende in helder water onze duik voort te zetten. Hele mooie slakken kruisen ons pad, hoe ze heten? Geen idee, maar de foto’s laten zien wat wij zagen. Na een 40 minuten besluiten we om te draaien en op een diepte van een meter of twee vervolgen we onze terugweg, wat is het toch mooi hier, ik denk dat we wel een miljoen van die groene slakken gezien hebben, de zon die weerkaatst in het water, een enkele krab die voorbij komt, de kreeft die lijkt te ontwaken uit zijn winterslaap en natuurlijk ook de verschillende zee-sterren. De ene lijkt blauw van de kou en de andere lijkt roze door het zonnetje dat er op weerkaatst. Aangekomen bij de steiger komen onze hoofden weer boven water, “zeker geen uur” roept Lex mij lachend toe. Afijn, een 61 minuten heb ik het vol gehouden met een max diepte van een meter of 6. Heerlijk. Kijkend over de grevelingen spot ik een surfer in het duikgebied, raarrr, daar is het toch veel te koud voor in de winter. Maar daar houd het niet op, terugkomend bij de parkeerplaats spotten we diverse duikers met een semi-droog pak. raarrrrr in de winter toch? Na het spoelen van de spullen, vullen van de flessen en uiteraard een fijn gesprek met een bakkie pleur in het zonnetje besluiten we weer naar huis te gaan, was weer een lekker duikje. Onderweg naar huis dwalen mijn gedachten af naar de andere buddy’s, wat is de wereld raar aan het worden. Ik mijmer verder en kom tot een heel rare gedachte. De Europeaan vlucht voor zijn werk en gaat richting noord Afrika, de noord afrikaan vlucht voor werk naar europa…….

Misschien denk ik teveel……

De foto’s van vandaag zijn HIER te bekijken.
Gast auteur : TACO