Zoals jullie wel vaker van ons gewend zijn waren onze duikers vandaag weer verdeeld over zowel het zoete als het zoute water.
Ook de “dicht bij huis” duikers, Ivo en Jos, hebben vandaag weer de Zevenhuizerplas opgezocht. Ook hier leek het wel of de regen van vannacht de meeste duikers had afgeschrikt. Het water was, met 19 graden heerlijk te noemen en omdat er bijna geen wind stond was het water ook lekker vlak. Onderwater was het wat mistig, maar met een zicht van 3 tot 4 meter was het goed te doen. Langs de veenwand en net onder de waterplanten stikte het van de baarsjes, die rond om ons heen circelden. Af en toe zat er ook een forse tussen, die ons even nieuwgierig kwam bekijken. Verder was het erg rustig in de plas. De paling liet het afweten en de snoeken waren ook in geen velden of wegen te zien. Wel kwam er plotseling uit de “mist” een flinke schubkarper op ons af. Maar die ging als een stoomboot. Ik seinde Ivo met m’n lamp en toen ik hem weer in de lichtbundel wilde “vangen” zag ik alleen zijn staart nog net in de mist verdwijnen. Na 80 minuten hielden we het voor gezien en zochten we onze auto’s weer op.
Gast redacteur: Jos
Voor de Zeeland duik hadden zich er maar weinig aangemeld en ondanks dat werd er toch gedoken. Helaas moest ook Taco op het laatste moment zich als duiker afmelden, maar hij kwam vandaag toch om als kantwacht te fungeren. Na te zijn opgestaan en te hebben opgefrist heb ik het water gekookt voor de koffie/thee en toen ik eenmaal hiermee klaar was kon ik de laatste spullen in de auto zetten. Gelukkig hield het toen net even op met regenen zodat ik droog alles kon inladen. Eenmaal op de A16 rijdend ging het weer goed regenen en dat hield pas op toen ik de sluizen van Bruinisse gepasseerd was. In de verte scheen een licht zonnetje. Aankomend bij de Zeelandbrug stonden Susan en Taco al onder het afdakje te kletsen/wachten op een verder lege parkeerplaats (op één auto na).
Nog even bijpraten met zijn alle en niet veel later besloten we om te gaan “opbouwen”, omdat het rond 9 uur zou gaan regenen. Tijdens het betreden van de “dijk”trap begon het licht te regenen, gelukkig hadden Susan en ik onze natpakken aan dus hadden wij hier weinig last van, Taco vond het wat minder en ging na het maken van de “groepsfoto” snel onder de brug staan.
Vandaag doken wij twee uur na de hoogwater kentering gedoken. De wind stond schuin op de kant en had een kracht van 4. Nadat ook de laatste spullen waren omgedaan en het kompas was gezet verdwenen wij onderwater. Afgesproken was om af te dalen naar een diepte van 6 tot 8 meter om vervolgens naar links te gaan en de Sepiarekken te zoeken. Voordat wij te water gingen kwam een duikers ons adviseren om maar in de auto te blijven aangezien het zicht niet meer dan 50 centimeter zou zijn, maar gelukkig dat viel mee het zicht was ongeveer tussen de 1 tot 1½ meter. Het matige zicht kwam waarschijnlijk doordat er bewolking was (zonder enig zonnetje) en veel stof. Onze duiklampen zorgde voor zwaaiende lichtbundels welke regelmatig elkaar kruiste, zo konden we rustig meer dan de 1½ meter uit elkaar duiken en toch elkaar in de gaten houden. 
De Sepiarekken hebben we gezocht, maar we zaten waarschijnlijk net op een diepte tussen de rekken in. Na iets meer dan een half uur zag ik iets aan de linker kant onder mij door schieten, dus mijn lamp die kant op gericht en plots hing daar een grote Sepia met zijn ogen mij aan te kijken. Hem/haar blijven volgen en ondertussen heftig met mijn lamp slingerbewegingen kamende richting Susan. Een Sepia staat namelijk op haar bucketlist. Het dier bleef rustig hang en ons aankijken. Toen Susan ook het dier zag, kwam er direct een brede glimlach op haar gezicht die zelfs tussen haar masker en kap zichtbaar was. Terwijl Susan de ene na de andere foto maakte hield ik het dier verlicht. Helaas zwom het op een gegeven moment een stukje verder naar diepte en Susan volgde hem/haar, zelf ging ik niet mee om het dier niet te veel op te jagen. Met een vuist in de “lucht” kwam Susan aanzwemmen en gaven we elkaar nog even een “box”. Zo die kan ook weer van het lijstje. Niet veel later zag ik er nog één, maar die 
verdween weer heel snel. We zijn nog 10 minuten door gedoken om na iets meer dan 40 minuten het ondiepere water op te zoeken en terug te gaan. Lekker met de stroming mee dachten we, maar na zo’n 50 minuten draaide de stroming even, wat ons beide even in verwarring bracht en we beide voor de zekerheid even het kompas pakte. Tussen de rotsen op een meter of 4 á 5 kwamen we nog een hele jonge Sepia tegen. Slakjes hebben we vandaag niet gezien, maar wel veel grote Fluwelen zwemkrabben, hooiwagenkrabben, Lipvis en enkele kreeften. Rond de 55 minuten zijn we langzaam richting de 3 meter gegaan en enkele minuten na het uur staken we onze hoofden boven water, enkele meters voor de trap.
Taco stond ons al op te wachten boven aan de dijk, even sein “veilig” gegeven en rustig zwemmend boven water naar de trap gegaan. Alles werd rustig afgebouwd, opgeruimd, omgekleed en flessen gevuld. Susan kon niet wachten om al even snel te kijken of ze de Sepia goed op beeld had en ja hoor! Wil jij ook de beelden bekijken, dat kan alle foto’s staan in ons album 2023-08-06 | Zeelandbrug. Omdat het dreigde te gaan regenen zijn we ons gebruikelijke kopje koffie/thee in de omkleedruimte gaan nuttigen. Taco had gezorgd voor wat lekkers… nog bedankt hiervoor.
Omdat er altijd mensen zijn die denken “dat doe ik nog wel”, daarom nog even een reminder! Melden jullie je ook nog aan voor de Duikbuddy Dordrecht Memorial duik & BBQ ? Aanmelden kan via Duikbuddy Dordrecht Memorial duik & BBQ.
Zoals elk jaar organizeren wij weer komende januari een duikvakantie naar Egypte. Ben jij geïntreseerd? Meer informatie is te vinden op onze speciale pagina hiervoor. Klik op de volgende link Duikvakantie 2025.
