Met het zonnetje nog ver weg, de maan nog zichtbaar en tippelende duiven op de daken, waren wij de auto aan het inpakken. De weersomstandigheden voor vandaag zien er goed. De verwachting is windkracht 2 en een luchttemperatuur van rond de 18°C. Op tijd zijn wij vertrokken om niet al te laat er te zijn, in verband met de verwachte drukte.
Rijdend over de Moerdijkbrug kwam het zonnetje al aardig door en werd hiervan naast mij de nodige foto gemaakt. Wat geeft dat altijd weer een heerlijk gevoel! Bijna zo’n vakantiegevoel, maar dan elke zondag en ook vandaag tijdens mijn laatste vakantiedag voordat we weer aan het werk gaan na een paar weken vakantie. Rijdend over de N59 op Goeree-Overflakkee is het ook weer genieten om de zonnebloemen te zien staan in de velden met hun gezicht naar de opkomende zon gericht. Regio Provence ‘dans la France’?
Bijna bij de Zeelandbrug belde Lex ons op, om met ons te delen dat de parkeerplaats al bijna helemaal vol stond met duikers. Het was toen pas 07:45 uur! Ach er is altijd wel een plaats voor mijn stoel op wielen en mijn gelabelde krukken. Eenmaal ter plekke, bleek zelfs de mindervalide parkeerplaats bezet te zijn en dat gebeurt maar zelden. Dan maar naast de vulcontainer parkeren met de blauwe kaart achter de voorruit.
Toen ook Maarten was gearriveerd, zijn Sandra, Maarten en Lex even de stek van boven af gaan bekijken om het duikplan te besproken. Het was namelijk Maarten zijn eerste keer op deze locatie.
Een half uur voor de kentering ontstond er een file naar en op de duiktrap. Daarom besloten wij maar even achter de file te kijken naar een aanzienlijk rustiger moment en de rest voor te laten. Toen de laatste duikers van deze file onder water verdwenen waren, zijn wij onze spullen gaan aandoen en op het gemak richting de Oosterschelde gegaan. Geen golfje. Alleen veel bubbels van terugkomende duikers. Daar rustig onze laatste spullen aan-/omgedaan. Even kijken of we voldoende lood bij ons hadden. Nadat dit allemaal goed was, zijn ook wij onderwater verdwenen. Sandra en ik zouden achter Lex en Maarten aan gaan duiken. Maar dit was van korte duur. Want niet veel later nadat we onder water waren, kwamen wij al de eerste duikers weer tegen die teruggingen en die zorgden voor zo’n enorme stofwolk dat wij de andere twee na twee minuten al kwijt waren. Oké, jammer. Gewoon het duikplan volgen en wellicht dat wij ze nog tegenkomen. Verder uitgezwommen en afgedaald naar maximaal twaalf meter om van daar uit richting het oosten te duiken en de Sepiarekken af te gaan in de hoop een Zeepaardje tegen te komen. De eerste Gladde Wratslak met eitjes kwamen we al snel tegen en er zouden er nog meerdere volgen en ons laten bewonderen. Onderweg nog een paar foto’s proberen te maken van de Kokerwormen, maar die hadden vandaag geen zin om gefotografeerd te worden en doken massaal weg in hun koker zodra ik mijn camera pakte. Het duurde en het duurde maar… geen rekjes! Begon aan mijzelf te twijfelen. Maar gelukkig na een klein halfuurtje duiken, kwamen wij de eerste rekjes tegen. Maar geen Zeepaardje, dan maar naar de volgende. Tussen de rekken door ook de bodem afstruinend naar leven. En ja hoor! Na iets meer dan een half uur hadden wij meneer gevonden. Deze Hanoveraan van de Oosterschelde, hield zich stevig vast aan de stok. Wuivend met de stroming konden wij hem rustig bewonderen. Heerlijk om zo even samen op het gemak dit mooie diertje te bekijken. Achteraf zagen wij op de foto’s dat meneer waarschijnlijk zwanger is. Rustig hebben wij hem goed kunnen bekijken en op beeld kunnen zetten.
Het was weer tijd om afscheid te nemen van deze koelbloedige waterneefje van Hanoveraan en zijn wij rustig richting het ondiepere water opgestegen. Daar kwamen we de eerste baby Sepia tegen en een mooie schelp. Sandra omschreef hem als volgt “Een platte levende schelp waarbij Google ons liet weten dat dit mogelijk de Sint-Jacobsschelp ofwel de Jacobsmantel ofwel de wijde mantelschelp zou kunnen zijn”. Terug hebben we ons met de stroming mee (welke op kwam zetten tijdens de terug weg, tegen alle voorspellingen in trouwens) laten drijven. Af en toe even stoppen om een Sepia-tje te fotograferen. Na de benodigde veiligheidsstop, welke wij drijvend hebben ondergaan, zijn wij het wat ondieper gaan opzoeken. Daar… op een meter of drie/vier… kwamen wij ook nog een Satijnslak tegen en zagen we een Steenslijmvis welke te snel was om op beeld te zetten. Dat geldt trouwens ook voor de Zeebaars die bij de trap bijna tussen de voeten van de duikers door zwom.
Toen wij onze brilglazen boven de nog steeds vlakke Oosterschelde staken zagen wij Maarten en Lex op de trap staan. Al met al weer een geslaagde duik van een uur en mooie ervaringen! Maarten gefeliciteerd met je eerste stromingsduik in Nederland. Dat is wel wat anders dan in de Rode Zee. En dan ook nog eens een Zeepaardje!
Gezamenlijk zijn wij terug naar de nog verder vol gelopen parkeerplaats gelopen, waar wij na alles te hebben ingepakt, nog lang hebben zitten napraten onder het genot van koffie/thee en Capri-Sun (mee gebracht door Lex). Leuk om zo de ‘Mario-traditie’ voort te zetten!
Wij begrijpen dat jullie nieuwsgierig zijn naar de beelden. Daarom worden deze ook nu weer gedeeld! Klik maar eens op onderstaande links:
Volgende week staat er weer een Oosterschelde duik op de planning, sluit gerust eens aan!
Vergeten jullie je niet op te geven voor onderstaande evenementen! Het kan nog steeds!
Vergeten jullie je niet aan te melden voor de Duikbuddy Dordrecht Memorial duik & BBQ ? Aanmelden kan via de volgende link Duikbuddy Dordrecht Memorial duik & BBQ.
