De afgelopen weken hebben wij rond gezworven rond de Oosterschelde langs diverse duik locaties. Vandaag stond weer eens een duik in de Grevelingen in de planning. Met een lange nachtrust achter de rug, doordat de klok naar de Wintertijd ging, kwam iedereen uitgerust naar de parkeerplaats van het “Frans Kokrif” te Dreischor.
Naast dat er bij het Frans Kokrif werd gedoken werd er ook een duik gemaakt bij Zoetersbout door Ivo en Jos. Eigenlijk was dit vorige week al het plan, maar kon dat door omstandigheden niet doorgaan. Dus vandaag maar weer eens geprobeerd. Toen ze daar om 09.00 aankwamen stond er maar één auto geparkeerd, dus dat viel eigenlijk best wel mee. Opgetuigd en voorzien van een camera togen ze naar het water. En wisten dat het afgaand tij was, maar de trap stond nog zover onder water dat het instappen redelijk makkelijk was. Ze zijn afgedaald en naar rechts de eerste sepiastokken opgezocht. Buiten wat krabbetjes was er niet veel te beleven, dus maar weer verder tussen de krabben, kreeften, zeesterren, grondels en zeenaalden op zoek naar een zeepaardje. Het zicht was wisselend. Soms 2 meter met veel zwevende alg deeltjes en soms kraakhelder met wel 5- tot 6 meter zicht. Plotseling een druk bewegende lamp van Ivo. En ja hoor, daar zat een zeepaardje op hen te wachten. Daar er verder geen duikers te bekennen waren had Ivo meer als tijd genoeg om het beestje van alle kanten te fotograferen, zonder dat hij daarbij gestoord werd door andere opdringerige duikers. Na de fotosessie maar weer op zoek naar de volgende. Plotseling wees Ivo op zijn camera en gaf het teken “opstijgen”. Aan de oppervlakte bleek zijn camerahuis van binnen wat vochtig te worden. Wat te doen? Ze besloten terug naar de trap te gaan en de camera in de auto te leggen. Nadat Ivo dat gedaan had zijn ze maar weer onderwater gegaan. Buiten het normale hebben ze verder niets bijzonders meer gezien. Ook het Zeepaardje was niet meer op zijn stekkie te vinden. Met 15 graden watertemperatuur was het best goed uit te houden onder water. Toch zijn we maar weer terug naar de trap gegaan, waar juist twee duikers te water gingen, die we nog even lekker gemaakt hebben met dat wij een zeepaardje gezien hebben.
De andere maakt een duik bij het eerder genoemde Frans Kokrif. Enkele duikers waren ons voor, maar al bij aankomst op het steiger bleek dat het zicht erg goed zou zijn. Rustig ging iedereen te water, de één via de kant, een ander via de trap en andere weer middels een sprong vanaf het steiger en dan merk je gelijk dat je je vinnen niet aanhebt… Dus effe terug om ze te halen. Maar dat maakt niet uit “samen uit, samen thuis” dus wachtte de rest rustig totdat de duiker terug was. Eenmaal onder water werden de Reefballs bekeken en daar zat een zeer grote kreeft te pronken in de lichtbundel van de duiklampen. Op de vlakte net onder de Oesterbank is weinig leven te bekennen, maar op de terugweg werd genoeg gezien. Tussen alle Oesters werden veel kreeften en Groene Wierslakken gespot. Natuurlijk naast al het leven wat voor onze duikers al heel normaal aan het worden is, zoals garnalen en krabben. Eenmaal terug bij het steiger werden de palen van de steiger in beeld gebracht en werd een Steenslijmvis op beeld gezet. Die rustig aan het poseren was voor een ieder die hem op beeld wilde zetten.
Eenmaal terug bij de auto’s bleek de parkeerplaats helemaal vol gelopen te zijn. Lex en Jeff besloten omdat het vandaag zo mooi was nog een duik te maken. Nadat in het zonnetje, onder het genot van een bakkie koffie en donuts de afgelopen week werd besproken, besloten Lex en Jeff om nog een duik bij de Bergse Diepsluis te maken. Esther en Friso hadden daar namelijk de dag ervoor vier Zeepaardjes gezien.
Dus toen verder iedereen huiswaarts gingen zijn Lex en Jeff richting de Bergse Diepsluis gereden, maar eerst even de flessen vullen voordat naar de andere duik locatie werd gereden. Het was inmiddels alweer opkomend water en de parkeerplaats was gevuld met niet veel auto’s. Dat gaf goede hoop voor het zicht. Nadat de setjes waren opgebouwd werden deze in de bolderkar geplaatst en de natte nat pakken aangetrokken. Waarna de tocht naar de duiktrap werd aangevangen. De helling richting de dijk werd zoals altijd in etappes overwonnen. Eenmaal te water bleken er niet veel duikers te water te zijn. Rustig werd afgedaald om elkaar het sein van oké te hebben gegeven werd er verder afgedaald en naar links gegaan. Daar werd de route van de Sepiarekken gevolgd. Veel van de rekken worden bewoond door Hooiwagenkrabben en dan zijn de rekken zo druk bewoont dat er geen Zeepaardje te vinden is. Na diverse rekken te hebben gehad werd het eerste Zeepaardje gevonden, er zouden er nog twee volgen. De laatste zat zo mooi dat hij goed op beeld gezet kon worden.
Zoals jullie kunnen lezen, weer een geslaagde duik dag waarbij veel moois is gezien. Het is inmiddels eind oktober en het water is nog zeker 14 graden. Veel van ons duiken nog steeds in het natpak en houden dat meer dan 70 minuten vol. Waarschijnlijk zal volgende week ook weer nat gedoken worden, want de de watertemperatuur is nog steeds niet onder de 10 graden.
Vandaag zijn er ook weer foto’s en video’s gemaakt, deze zijn weer te bekijken via onderstaande links;
Vind jij het water al te koud worden, en wil jij duiken in water van +/- 22+ graden? Ga dan in januari mee met onze duikvakantie! Iedereen is welkom! kijk dan op de volgende link: Duikvakantie 2023.
