De korte versie:
5 duikers, aardig weer, super zicht en een leuk duikje van ongeveer een uurtje.

De lange versie:
Het zal de spanning zijn van het duiken zonder de vaste mensen om je heen, je wordt een uur voor de wekker wakker. De regen slaat hard tegen je slaapkamerraam en je realiseert je dat je over een paar uurtjes naar buiten moet gaan begeven om een plonsje te gaan maken. Het woelen verandert in klaar wakker en het besluit om toch maar even je weer-app te checken is genomen. Gelukkig, rond  9 uur wordt het beter, en met een gerust hart val je toch weer in slaap. Na het wekkertje voel ik mijn vrouw tegen me aan kruipen en geniet ik nog even van het kacheltje wat zij altijd is in de ochtend, langzaam aan komt het besef binnen dat het tikken van de regen nog bezig is en met lichte tegenzin begin ik toch maar om me aan te kleden en het vaste ochtendritueel te beginnen. Half uurtje later ben ik er klaar voor om te vertrekken, een beetje vroeg maar dat geeft weer wat rust onderweg, kan ik genieten van de mooie luchten om ons heen. De haringvlietdam bedwingen kan vandaag alleen maar met de “haal-de-regen-van-je-ruiten-rubbers” in de aan stand, de regen komt met bakken naar beneden. Een blik naar links laat donkere wolken zien, een blik naar rechts geeft opklarende luchten. De hoop is dus op de rechter zijde gevestigd, ook de richting van ons reisdoel.  Lekker op tijd kom ik aan bij de stek, als eerste dus. Mooi nog ff tijd om een “Blokkie” te maken van de steiger, ik kan zo genieten van dit soort momenten, heerlijk. Ruim op tijd komt Peter aangereden samen met Wendy, die schijnen elkaar al te kennen van een ander solo-clubje, althans dat doet de naam van dat clubje vermoeden. De bus van Ivo meld zich ook en ook Jos is lekker op tijd.

Buddy-paren vormen ging vanzelf, de twee stoere natpakduikers tezamen en die “Rotterdamer” waren ook een vast team, gelukkig is Hans altijd blij met mij, die klaagt werkelijk nooit. Sneller dan normaal was iedereen klaar om het water in te gaan, het was een serieus clubje zeg maar. Er werd zelfs met een loep gedoken, zoekend naar dat 1^e interessante object. Nadat alle koppen onder water waren was het genieten, ongelofelijk wat een perfect zicht. Ik denk een meter of 6 tot 8 was het wel. Prachtige slakjes gezien, hoe ze heten, ik weet het niet maar dat komt wel bij de opmerkingen naar boven. Onder de 6 meter was het zicht niet zo goed, zeg maar een meter of 3. Ook was het opvallend dat alles onder de 6 meter onder het zand zat, eigenlijk niet de moeite om daar te vertoeven. Hans leidde mij toch nog even het onbekende in, is altijd leuk om gewoon je gevoel te volgen en maar zien wat je tegen komt. Het 2^e type slak werd gevonden en op de foto gezet, helaas…. De flitser functioneert niet naar behoren met overbelichte foto’s als gevolg. Na een 25 minuten besloten om richting de kant te gaan om zo op minder diepte zonder flits maar wat te proberen. Wat ik toen tegen kwam, waanzinnig helder water met een view die mij in de 7^e hemel(water) bracht. De zon scheen voluit, het water kraakhelder. Ik heb mijn best gedaan om deze beleving vast te leggen, het viel niet mee. Maar de foto’s die ik maakte van buddypaar “Brabant” geven een kleine indruk  van hoe het was. “Brabant” vervolgde hun weg, Hans leidde mij verder het ondiepe in waar het weer een waar schouwspel van prachtige kleuren, slakken, vissen, krabben zeenaalden (nog nooit zwemmend gezien, nu wel) en zon was. Een zicht waarbij je je buddy niet kwijt kan raken, maar ja, sommige houden wel erg van de kreet “buddy gezocht”  peter zag ik zoeken maar Wendy was niet te vinden, onverantwoord!!!!! En dat op een diepte van 2 meter. 😊 het geheel duurde nog geen 10 sec. De nieuwe loep verscheen met daaraan vast de gezochte buddy. Met een gerust hart ben ik richting de steiger gegaan en kwam als eerste het water uit na een minuut of 55, maximale diepte 13.5 meter. De “Brabantse” bikkels volgden enkele minuten later en ook de “Rotterdammers” kwamen een kwartiertje later boven.

Na het aftuigen en spoelen van de spullen kwamen de thermoskannen tevoorschijn. Peter mag vaker mee, warm water en warme chocomel waren bij hem beschikbaar, altijd lekker, zeker in combinatie met een stuk of 2 zeebanket chocolaatjes. Met het zonnetje op ieders gezicht werd er afscheid genomen en begon de terugreis voor eenieder.

Ik kan het niet vaak genoeg zeggen, wat is het toch een heerlijke duikstek!!!!!

Ondanks dat er niet veel fotograven te water waren vandaag hebben we toch wat foto’s, bedankt Taco en Wendy…. 2021-11-21 | Nieuwe Kerkweg.

Gast Redacteur: Taco.

---

Kroon Holding
Stelt AED en zuurstof ter beschikking	Versluis.nl