In Nederland zijn wij (Friso en Esther) altijd op zoek naar zeenaaktslakken dus zagen we nu de uitgelezen kans om op slakken expeditie te gaan in Schotland. Het walhalla van de zeenaaktslakken. In Nederland zijn er zo’n 64 soorten waargenomen door de jaren heen en in Schotland meer dan 100. Dus dat we een zeldzame nudibranch tegen zouden komen was zeker.

We hadden de auto vol geladen met duikspullen en de ferryovertocht vanaf IJmuiden naar Newcastle genomen. Van hieruit was het nog 1,5 uur rijden naar onze B&B in Eyemouth. Een prachtige route langs de Engelse en Schotse kust gaf ons echt al een vakantie gevoel.

We kwamen zondagmiddag aan in de vissershaven. Onze B&B/duikschool genaamd ‘Marine quest’ is gevestigd op de kade tegenover de boot in de haven. Ideaal want we hoefden alleen maar over te steken met onze duikspullen aan.
‘s Avonds kregen we van Peter van Bragt (die had deze week georganiseerd) een briefing. Ook werd er een PowerPoint gepresenteerd met foto’s van zeenaaktslakken die waargenomen konden worden. De groep bestond uit 12 duikers en waren erg enthousiast om de volgende dag te gaan duiken.

Maandagochtend moesten we om half 9 op de boot zijn want dan zou Ian, onze kapitein, ons naar de eerste duikstek varen. De weersomstandigheden waren fantastisch. Kon niet beter gaf Ian aan. Een vlakke Noordzee, met weinig deining en doordat we op de kentering doken ook weinig stroming. Daarnaast scheen de zon hard en was de lucht soms wat bewolkt maar ook strak blauw.
Watertemperatuur lag tussen de 9 en 11 graden dus een droogpak werd zeker aangeraden. Er werden 2 duiken op een ochtend gemaakt dus dan was het wel prettig als tussen de duiken door de zon scheen.

Onze eerste duik was bij ‘the cave’. De beste plek om zeenaaktslakken te spotten. We doken vanaf de boot het water in en moesten dan richting de rotswand zwemmen. Daar daalden we af tot ongeveer 12 meter. We lieten onze lampen over de rotswand schijnen en alle kleuren nudibranchs schitterden in het rond.
20 blauwtipjes op 1 vierkante meter was geen uitzondering. De blauwtip was dan wel 1 van de grotere soorten dus we moesten nog wel goed gaan zoeken.
Dat was niet heel moeilijk want het wemelde van de prachtige nudibranchs. Ook over het zicht mochten we niet klagen. Zo’n 10 meter +. Dit is hier vrij normaal en dat maakt het ook gemakkelijker om te duiken.
Er was afgesproken dat er maximaal 60 minuten gedoken werd en altijd met een decoboei opgelaten naar de oppervlakte werd gegaan. Aangezien we een droogpak aan hadden met flink wat lood hadden we er niet aan moeten denken om dan ook nog de boot op te klimmen via een trap. Gelukkig was de boot uitgerust met een liftje. Wat een luxe!

Tussen de duiken door verzorgde onze kapitein voor warme chocolademelk en een plakje cake. Ook werden onze waarnemingen door besproken aangezien iedereen super enthousiast het water uit kwamen.

Rond een uur of 2 waren we weer aan wal en konden we onze spullen spoelen en in het drooghok hangen. Daarna gingen we even lunchen en onze foto’s uitzoeken. Om 17.00 uur was het tijd om samen met de groep de waargenomen nudibranchs via foto’s op een groot tv-scherm te identificeren.

Score van vandaag: 25 nieuwe soorten door onszelf waargenomen.
Het totaal aantal nudibranchs met de groep was 34! Dit beloofde wat voor de dagen erna.

Zo volgende 10 prachtige duiken op verschillende duikstekken langs de rotswanden van de Schotse kust, op pinnacles en door kelpwouden.

Niet alleen hebben we tijdens het duiken nudibranchs gezien maar ook ander soort zeeleven.
Zo kwamen we zeedonderpadden tegen in prachtige kleuren. Zelfs ook een nestje zeedonderpadeitjes. Kreeften, krabben, nieuwsgierige lipvissen, kabeljauw, haring en gigantische zee egels. We hoopten op zeehonden onder water of een hondshaai maar helaas.
Zeehonden waren wel boven water te zien en ook hadden we het geluk om een groep tuimelaars naast onze boot te zien zwemmen.

Omdat de water temperatuur rond de 10 graden lag werden de duiken als maar frisser aan het einde van de week. Ook was de vermoeidheid toe geslagen aangezien we elke ochtend rond half 6 gewekt werden door luidkeelse meeuwen die het visafval van de vissersboten weg pikten.

Bij de een na laatste duik wilde ik na 30 minuten aangeven om de duik af te breken in verband met de kou. Totdat Friso voorzichtig naar mij seinde om te komen kijken. Als een cadeautje voor mijn 250ste duik lag daar een felrode snotolf in een holletje. Deze was ook aangenaam verrast om ons te zien maar niet schuw en liet zich mooi filmen en fotograferen.

Helaas nu weer thuis maar we kunnen terug kijken op een intensieve, leerzame en geslaagde duikweek. Aanrader!

Foto’s en video’s zijn te bekijken via de volgende link: Naaktslakken expeditie Schotland.

Gast Redacteur: Esther