Afgelopen vrijdag zijn wij met een groep duikers vertrokken naar Burgh-Haamstede om daar een weekend te verblijven in groeps-accommodatie “De Koelbel”. Het is een goede uitvalsbasis en ligt redelijk centraal voor diverse duiklocaties. Het verslag is dit keer gemaakt door drie verschillende redacteuren.
Een nieuwe gewoonte is geboren, een duikweekend met de Buddy’s in zeeland. Vorig jaar was het kamperen en dit jaar gingen we voor wat meer luxe en warmte, de Koebel in Burg-Haamstede werd gereserveerd. De aanloop naar het weekend beloofde al een hoop gezelligheid, we hadden 15 aanmeldingen, menig duikclub is jaloers op zulke aantallen. Omdat de data niet
bij iedereen helemaal duidelijk was (een week te vroeg werd in de app-groep gevraagd hoe laat we er zouden zijn…..) waren we uiteindelijk vrijdag avond met 13 personen, nr.14 volgde
zaterdagochtend en nr.15 had door de vergissing een dubbele date en moest helaas afzeggen.
Na wat overleg zouden de eerste rond 15:00 bij onze accommodatie zijn. Oude mannetjes zijn altijd wat eerder en ik was er dus om 14:30, er bleken mannetjes (en vrouwtje) te zijn die hoger in de leeftijd zaten en er dus veel eerder waren dan ondergetekende.
Klokslag 15:00 was de dame met de sleutel er en konden wij de Koebel eens goed van binnen inspecteren. Wat een fantastische accommodatie, ruimte voor 65 personen verdeel over 2 grote en 2 kleine slaapzalen, een enorme ruimte om te eten met een knus hoekje waar een groot bankstel stond en niet te vergeten een ruime gevulde keuken met alle benodigdheden.
Na wat overleg werden wat beden in de grote slaapzaal opgemaakt, 1 kleine slaapzaal werd hennen-hok (voor alleen dames ) en 1 kleine slaapzaal voor mensen die zeker voor overlast zouden zorgen, aangevuld door buddy’s die verstoring van hun nachtrust fijn vinden.
Nanda zou haar kookkunsten deze avond laten zegenvieren (met wat hulp van snaaiend personeel), en ik kan uit ervaring zeggen dat de pasta die ze gemaakt had bijzonder smaakte, bijzonder goed natuurlijk. Vele handen maken licht werk en in mum van tijd was ook de afwas weer weggewerkt, net als het koken was ook dit weer een feestje. Inmiddels sloeg de klok alweer een keer of 8 en kwam de vraag op tafel wie er nog ging duiken. Toch nog 3 enthousiastelingen die het water wilde trotseren, Esther, Friso en Nanda. Spullen werden ingeladen alsmede een kantwacht. Duikstek de Serpent werd bezocht, vlakbij en naar het schijnt een plaatje onderwater. Rond 21 uur gingen de duikers te water en begon het lange wachten voor de kantwacht. Mooi uitzicht van de steiger met in de verte onweer met bliksem op zee. Op de steiger ook een hoop gerommel door duikers met buddy-lijnen, uitleg is denk ik overbodig. Het gerommel in de lucht naderde de duikstek toch wat closer dan gedacht met als gevolg dat ook de kantwacht deze duik niet droog bleef….. Keurig netjes kwamen onze buddy’s op tijd weer terug, uiteraard met de grootste verhalen over wat er te zien was hier. Slechts 1 foto hoorde ik later dus al die stoere verhalen over duikers met buddy-lijnen die op de bekende manier passeren , mooi leven op het wrakje “de zeehond” en natuurlijk het fantastische zicht zijn niet te bewijzen, en dan “telt het dus niet” zeggen juist deze duikers altijd……..
Na terugkomst bij de Koebel werden nog even de sterke verhalen gedeeld en niet veel later volgde de “goede nacht wensen” over en weer en werd het bed opgezocht, het was inmiddels bijna middernacht en de andere dag zouden we om 06:00 weer opstaan. Een redelijk rustige nacht volgde op de grote zaal, maar dat kan ook komen door mijn gehoorbeperking…….
Waar de meeste vannacht heerlijk hadden liggen ronken in het stapelbed had ik grotere wallen dan die van Wim Kok. Het leek mij dan ook verstandig om de 1e duik van de dag te skippen en terug in bed te duiken na het gezamenlijk ontbijt. Friso vond het een goed besluit en zo hebben we tot half 10 geslapen.
Toch nog wat cafeïne nodig dus aan de wandel naar het oud-Hollandsch bakkerijtje op de hoek. Komen we op weg Els tegen die net gearriveerd was dus gezellig met zijn drieën koffie gedronken met een Zeeuwse bolus en ander lekkers.
De rest van de buddys gingen op bezoek bij de BK-er (bekende vis) bij duikstek Frans Triggerrif. En met succes! De grijze trekkervis liet zich goed op de foto zetten zo ‘s ochtends vroeg.
De ene foto iets beter gelukt dan de andere… toch Nanda? 😜
Ondertussen was het alweer tijd voor de lunch en druppelden de buddys 1 voor 1 binnen. De weergoden waren ons gunstig gezind en konden daardoor heerlijk in het zonnetje zitten.
In de middag splitste de groep in tweeën. Joke, Nanda, Friso en ik namen de gok om naar de plompetoren te gaan ondanks de zuidenwind. De rest ging een lekker duikje maken bij de nieuwe kerkweg.
Qua drukte viel het mee bij de plompetoren dus konden we redelijk vooraan parkeren. Nog heerlijk gewacht op de dijk in de zon voordat we te water gingen. Met zijn vieren duiken bij plompetoren… een risico met vaak slecht zit. Het plan was niet om achter elkaar maar naast elkaar te duiken. Mooi op een rijtje Friso volgend met zijn navigatieskills werden we naar de witte dodemansduim geleid. Verder een sepia hier en een flamingoplatworm daar kwamen we na 50 minuten weer bij de trap uit.
Op ons gemak richting Even Pause gereden om daar de rest te ontvangen na de duik en met zijn allen een hapje te eten. Francis kwam ook nog gezellig langs en genoten we allemaal van een klompje friet. Oja, Joke had ipv friet een klein stokbroodje besteld.
De 3 bikkels gingen nog voor een nachtduik. Wij hielden het voor gezien. Ondanks dat werd het toch weer rond de klok van middernacht waar de wekker voor de volgende ochtend weer vroeg gezet werd.
Zondag ochtend…….. Als ik wakker wordt kom ik er achter dat eigenlijk bijna iedereen al op is en aan het ontbijt. ik weet nog niet echt hoe ik mij voel. Ik heb beter geslapen dan de nacht ervoor maar zo´n duik-weekend gaat je niet in de koude kleren zitten. Het is heel gezellig allemaal maar het duiken op zich vraagt al een hoop van je. Mijn benen en mijn hoofd voelen zwaar. Ga ik duiken of ga ik mee voor de gezelligheid. De duik voor vandaag is de Zeelandbrug. Eenmaal ter plaatse voel ik me al beter en ik besluit om toch te gaan duiken. Omdat mijn natpak nog nat is besluit ik om mijn droogpak maar eens te voorschijn te halen. Het is al ff geleden dat ik die aan had dus het was weer echt wennen om überhaupt het pak aan te krijgen. Dan was de vraag hoe zat het ook alweer met het aantal kilo´s. Hmm we zullen wel zien.
Bij de trap aangekomen en in het water met Jeff en Sandra, komen de eerste buddy’s alweer bovenwater…..hun mededeling; het zicht is bar slecht. Voor mij en Jeff is dit niet zo’n probleem, we hebben in het verleden al vaker slecht zicht gehad. Maar voor Sandra is het de vraag of ze wel wil en durft te duiken in deze omstandigheden. Sandra geeft aan het wel te willen proberen en vertrouwd erop dat Jeff en ik haar in de gaten zullen houden.
Rustig afdalend naar de diepte komen we er achter dat het zicht toch nog wel te doen is. Elkaar in de gaten houdend duiken we lekker langs de dijk. Het eerste wat Sandra spot is een Flamenco platworm. We komen onderweg stokken tegen en we speuren ze af voor een zeepaardje maar helaas. Rond de 30 minuten geeft Jeff het signaal om te draaien. De stroming wordt steviger en het zicht wordt er niet beter op. Eenmaal gedraaid stijgen we op richting de 6 meter om daar de safety stop al duikend te doen. Omdat het zicht niet goed is en we met de stroming mee duiken voeren Jeff en ik een soort van Newtons cradle manoeuvre uit. Deze gaat als volgt. Jeff behoud zijn diepte en laat zich een stuk meevoeren door de stroming. Dan stopt hij en houd zich vast aan de stenen. Sandra en ik volgen. Sandra eerst en dan ik. Zodra Jeff mij weer ziet laat hij zich weer gaan voor het volgende stukje en zo voort. Deze methode zorgt ervoor dat ook al verlies je elkaar even uit het oog zolang je op dezelfde diepte blijft kom je elkaar weer tegen. Op een gegeven moment geeft Jeff aan te gaan stijgen. Omdat Sandra niet mee stijgt denk ik dat hij aangegeven heeft dat hij even gaat kijken hoe ver we zijn verwijderd van de trap. Dus blijf ik bij Sandra. Zodra het te lang duurt voordat Jeff terug komt sein ik aan Sandra dat we gaan opstijgen. Hand in hand stijgen we op om elkaar in de stroming niet kwijt te raken. Eenmaal boven zien we Jeff bij de trap. De stroming was te sterk om weer bij ons te komen. Wat een duik was dit en wat een mijlpaal voor Sandra. Forse stroming en slecht zicht en toch zeker nog een uur gedoken.
Eenmaal boven nog ff na kletsen en op naar de Koebel om daar de rest van de spullen op te halen en nog ff de boel schoon te maken. al met al een geslaagd weekend en ik bedank iedereen voor de gezelligheid. Op naar de volgende keer.
Natuurlijk zijn er ook dit weekend weer foto’s en video’s gemaakt. Teveel om te verwerken in dit verslag daarom hebben wij ze weer in een album geplaatst. De beelden zijn te bekijken via onderstaande links. Omdat het zoveel foto’s zijn was het niet te doen om ze ook nog in een goede volgorde te zetten. Maar ondanks dat geeft het wel een goede impressie van het weekend.
|
![]() |
![]() |
Stelt AED en zuurstof ter beschikking | Versluis.nl |