Het was een prachtige dag, ideaal om te duiken. Maar zo begon het niet: de temperatuur was zeven of acht graden vanuit Dordrecht, en onderweg waren de velden voortdurend met een deken van mist bedekt. Dat levert wel heel mooie vergezichten op. Maar het vooruitzicht om een nat pak aan te doen en in het water te gaan, … de gedachten gaan uit naar een droogpak.
Bij de afgesproken duikstek was het uitzicht echter uitnodigend. Taco zat achter de auto te genieten in de volle zon. We hebben kort kennis gemaakt en toen de duikuitrusting in gereedheid gebracht. En de zeehond Bruce liet zich zien terwijl we aan de oever stonden. Hij zwom dicht naast de kant en snel, en op enig moment ontdekten we wat er gebeurde toen er vlak voor de kopgolf die de zeehond maakte vele vissen uit het water sprongen: het was jacht- en etenstijd. Bij de duikstek Het Dolfijntje is een ‘hangcultuur’ voor de mosselkwekerij te zien, zo leerde ik vandaag. Voor Taco was de locatie niet onbekend; hij stelde voor om langs de hangcultuur te zwemmen, daarna terug te keren om nog een stuk langs de oever te gaan. En zo gebeurde. We doken al gauw naar acht meter, waar de hangende kabels met een boog weer omhoog gaan. Mijn buddy bekeek de mosselen aan de kabels aandachtig, terwijl mijn aandacht meer naar de mooie vlakke bodem uitging. Daardoor zwom ik nogal eens iets lager. Het water was behoorlijk troebel, maar de zon scheen meestal goed en dat licht drong door tot ons. Mijn lamp is niet lang aangeweest. De bodem is er relatief gaaf, weinig begroeiing maar veel krabben. Ze versieren de bodem met hun unieke sporen. De hangcultuur maakt zijn doel waar: begeven met lagen mosselen.
Niet ver voor het einde van een rij doken we onder twee kabels door naar de laatste rij om erlangs terug te zwemmen. Dat was op ruim 11 meter diepte. Onderweg kwamen we toenemende beplanting op de bodem tegen, en daarbij ook meer krabben en zeesterren.
Terug onder de oever op drie meter zijn we nog een stuk zuidwaarts gegaan, richting de kleine haven. Taco had het al gezegd: dat is heel mooi met al de vormen en kleurschakeringen in de planten en gele zeesterren. We hebben tweemaal een pijpvis gezien, gestreept als een zebra, stil liggend tussen de stenen en de planten. Ook een kleine blauwe sepia; die liet zich zelfs door de priemende vinger van mijn buddy niet erg in beweging krijgen.
De plaats waar we de wal op gingen was ongeveer 100 meter dichter bij de auto’s dan waar we het water in gingen. Maar de rotsen bleken erg glad. We hebben elkaar aangemoedigd om de glijbaan te overwinnen. Dat is gelukt want even later waren we terug waar we begonnen. En daar werden we begroet door Friso en Esther. Omdat de bolissen waren verhinderd, heb ik stroopwafels uitgedeeld en die smaakten ook. Ons welkomstcomite ging kort daarna elders duiken. Taco en ik hebben nog een tijd nagekletst. Wat is de duiksport zonder ‘koffie met’ en goede gesprekken naderhand. Bedankt Taco voor een mooie duik. Wat mij betreft nog eens vaker doen!
Gast redacteur: Maarten
Foto’s van voor en na de duik zijn te bekijken in ons online 2025-09-28 | West-Repart.